Titel: Klaverblad
Auteur: Floris Kleijne
Uitgeverij: Boekerij
Pagina's: 315
Sterren: 3
Zorah werkt bij Cloverleaf en tijdens een belangrijke presentatie krijgt ze een berichtje. Het is een tekening van een bijl waar bloed op hangt. Dit brengt haar terug naar haar verleden, want toen ze vijf was heeft haar vader haar moeder met een bijl vermoord. Van wie is dit bericht en waarom zou iemand dit sturen?
Klaverblad is gebaseerd op de Klimop-zaak, de grootste vastgoedfraudezaak in Nederland. Zelf ken ik deze Klimop-zaak niet en ben ik ook niet mee met IT of economische termen. Deze zijn echter wel nodig om het boek te begrijpen, er waren hoofdstukken waar ik niks van begreep omdat ik de termen niet kende. Jammer genoeg heb ik door mijn ontbrekende woordenschat ook het einde niet goed begrepen doordat ik zoveel hoofdstukken slecht begreep. Normaal gezien denk ik wel dat het verhaal goed volgbaar is, maar indien je zoals ik bijna geen kennis hebt van deze soort termen zou ik het niet aanraden te lezen.
Ondanks de voor mij onbegrijpbare delen, is het verhaal toch goed opgebouwd. De spanning start al vanaf het eerste hoofdstuk en tot op het einde blijft deze spanning erin. Er komen steeds nieuwe (spannende) gebeurtenissen en het boek wordt dus zeker niet saai.
Het verhaal wordt beschreven vanuit twee perspectieven: Zorah en Roelant. Roelant is de detective die Zorah inhuurt om te achterhalen van wie het bericht met de afbeelding van de bijl komt. Persoonlijk vond ik het perspectief van Roelant niet echt een meerwaarde. Vanuit Zorah weet je alles dat je moet weten en het beetje extra informatie dat je krijgt vanuit Roelant is niet noodzakelijk voor het verhaal. Ook vond ik Zorah een beter personage, beter uitgewerkt. Bij Roelant miste ik toch wat uitwerking, wat meer informatie over hemzelf zou handiger zijn geweest.
Klaverblad is een thriller gebaseerd op een vastgoedfraude zaak. Er komen regelmatig specifieke termen in voor die niet voor iedereen te begrijpen zijn en die toch noodzakelijk zijn om het boek te kunnen lezen. De spanning en de opbouw van het verhaal zitten wel zeer goed in elkaar. Het verhaal wordt verteld vanuit twee personages, maar een personage zou voldoende zijn geweest.