Titel: Dochter van de diepzee
Auteur: Rick Riordan
Uitgeverij: Van Goor
Pagina's: 358
Sterren: 3
Ana Dakkar is een eerstejaarsstudent aan de Harding-Pencroft Academie, oftewel HP. In deze school zijn de studenten verdeeld over vier afdelingen. Ana is een dolfijn wat betekend dat communicatie centraal staat bij haar opleiding. In het eerste jaar moeten de studenten een test doorstaan, maar wanneer Ana en haar jaar in de bus zitten, onderweg naar de test, gebeurt er iets dramatisch. De test wordt daarom afgelast en de eerstejaarsstudenten krijgen een onverwachte zware taak op zich terwijl ze nog alles moeten leren. Ana komt ondertussen meer te weten over haar familie, dingen die ze nooit verwacht had.
Dit boek is een eerbetoon aan Jules Verne en dan specifieker de verhalen “20.000 mijlen onder zee” en “het geheimzinnige eiland”. Er was de verwachting dat er af en toe eens een verwijzing naar de boeken in het verhaal zou voorkomen, maar tijdens het lezen kom je er al snel achter dat deze verhalen een veel grotere rol hebben. Er zijn constant verwijzingen naar de boeken en voor iemand die deze boeken niet gelezen heeft zal de eerste helft van het boek daardoor ingewikkeld overkomen.
De school heeft vier verschillende afdelingen die elk hun eigen specifieke vaardigheden hebben. Ook dit is in het begin even wennen. Gelukkig staat er in het begin van het boek een lijst met de verschillende afdelingen en wat ze doen. Als je tijdens het lezen iets vergeten bent kan je makkelijk even naar deze lijst kijken om zo weer volledig mee te zijn met het verhaal. Ook staat er een lijst met welke personages in welke afdeling zitten. Ook deze lijst is handig tijdens het lezen als er verwarring zou ontstaan.
Ondanks dat het boek ingewikkeld is, leest het wel heel vlot. Dit heeft te maken met de vlotte schrijfstijl en de spanning die vanaf het begin goed aanwezig is.
De tweede helft van het boek las zelfs nog vlotter dan de eerste. Dit is vooral omdat het verhaal niet meer zo ingewikkeld is. De nieuwe termen en de personages zijn gekend. Ook wordt de spanning weer volop opgebouwd voor het spannende einde van het verhaal.
Aan het begin van elk hoofdstuk staat het symbool van een van de afdelingen. Dit is wel mooi, maar ik zou verwachten dat dit ook iets met het hoofdstuk te maken zou hebben. Helaas is het mij niet duidelijk geworden of deze symbolen meer zijn dan alleen versiering.
Hoewel het boek niet was wat ik ervan verwachtte, was het toch leuk om te lezen. Alleen is het wel aan te raden dit boek te lezen als je er je volle aandacht bij kan houden, want anders wordt het wel heel moeilijk te volgen. Dit boek was mijn eerste kennismaking met de schrijfstijl van deze auteur en dit heeft mij niet teleurgesteld. Ik zou iedereen zeker aanraden een boek van hem te lezen, aangezien de schrijfstijl echt goed is.