Recensie De lente dochter

Titel: De lente dochter

Auteur: Tessa Collins

Uitgeverij: HarperCollins

Reeks: De bloemendochters 2

Pagina's: 398

Sterren: 3.5

Soley is een bekende zangeres en heeft het leven waar veel mensen alleen maar van kunnen dromen. Maar toch mist ze iets. Wanneer haar familie een schilderij vindt van een vrouw die veel op Soley lijkt, besluit ze erachter te komen wie deze vrouw is. Haar zoektocht begint in het land van haar vaders familie, IJsland.

De lente dochter is het tweede boek van de bloemendochters serie. Het verhaal is goed te volgen zonder eerst het eerste deel te hebben gelezen, al komen er een paar korte verwijzingen voor naar het einde van het vorige boek. Als je van plan bent de hele reeks te lezen, is het dus wel aan te raden met ‘de bloemendochters’ te beginnen.

Het grootste deel van het verhaal gaat over Soley en haar zoektocht naar haar familie en zichzelf. Tussendoor wordt het verhaal afgewisseld met hoofdstukken uit het verleden. Deze gaan over Sigrún en spelen zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze afwisseling was erg fijn en voor mij ook wel nodig om te blijven lezen, want hoewel het verhaal van Soley interessant was, werd het na een tijd wel langdradig.

Soley weet dat ze familie heeft in IJsland en weet ook waar ze deze kan vinden. Ze is dus al snel bij haar familie en daar miste ik de zoektocht wel een beetje, zoals die van Dalia in het eerste boek. Het is wel mooi om te lezen wat de effecten van het land op haar zijn, maar daardoor voelde het voor mij het grootste deel van het verhaal hetzelfde aan.

Gelukkig was er nog het verhaal van Sigrún. Dit was wel constant interessant om te lezen en maakte nieuwsgierig hoe haar leven eruitzag.

Het verhaal is vlot geschreven, want ondanks de soms trage stukken, was het boek redelijk snel uit. De omgevingen worden ook mooi omschreven waardoor je je een goed beeld kan vormen van het mooie IJsland. Een erg fijne schrijfstijl dus.

De lente dochter is het tweede deel uit de reeks van de bloemendochters. De afwisseling van twee verhaallijnen en de aangename schrijfstijl maken het een mooi boek om te lezen. Ik wil zeker nog het volgende boek en land ontdekken.