Titel: De glazen troon
Auteur: Sarah J. Maas
Uitgeverij: Boekerij
Reeks: De glazen troon 1
Pagina's: 360
Sterren: 4
Veelbelovend begin
Celaena is veroordeeld om de rest van haar leven in de mijnen te werken, een plaats waar niemand lang leeft. Nadat ze al een tijd in de mijnen zit, wordt ze door de prins gevraagd om mee te doen aan een toernooi. Door het toernooi te winnen kan ze kampioen van de koning worden en mag ze weg uit de mijnen. Als ze wint moet ze vier jaar voor de koning werken en dan zou ze terug vrij zijn. Haar keuze is snel gemaakt en ze heeft veel vertrouwen dat zij, als sluipmoordenaar, veel kans heeft om te winnen. Al snel blijkt dat een aantal deelnemers van het toernooi op vreselijke wijze voormoord worden. Celaena moet zich dus niet meer alleen zorgen maken om het toernooi.
Al vanaf het eerste hoofdstuk wordt je als lezer in het verhaal gegooid. In het begin weet je niets van de personages, deze informatie wordt doorheen het verhaal langzaam gegeven. Het zorgde er ook voor dat het boek vlot leest. Soms beginnen boeken met pagina’s vol beschrijvingen van personages of van de wereld waarin het zich afspeelt, maar dat is hier zeker niet het geval. Doordat de informatie langzaam gegeven wordt, wordt deze ook makkelijker onthouden.
Het hoofdpersonage Celaena is een goed uitgewerkt karakter. Hoewel ze nog maar 18 is, heeft ze al veel meegemaakt in haar leven. Haar geschiedenis kom je langzaam aan te weten in dit verhaal, maar het verklaard wel haar karakter. Behalve Celaena zijn er nog een aantal andere personages, zo zijn er Dorian, Chaol en nog meer personages. Hoewel deze personages belangrijke rollen in het verhaal hebben, zijn deze nog niet zo goed uitgewerkt, maar dit kan nog komen in de volgende delen.
Hoewel veel door Celaena wordt beschreven, komt er af en toe een wisseling in perspectief. Dit staat niet duidelijk aangegeven en kan soms midden in een hoofdstuk gebeuren. Het duurde soms even voordat ik doorhad dat het perspectief was gewisseld, waardoor ik het deel opnieuw moest lezen zodat ik het wat beter begreep. Deze andere perspectieven zijn ook een leuke afwisseling, want zo leer je de andere personages ook beter kennen.
Hoewel het begin niet saai was om te lezen, komt er vanaf de helft van het boek een echte spanningsverhoging. Vanaf dit moment begint ook meer de fantasie/magie kant van het verhaal naar boven te komen. Dit gaf een mooie combinatie van genres die hopelijk in de volgende boeken terug zal komen.
De beschrijvingen van bepaalde onderwerpen waren soms heel uitgebreid en kleurrijk uitgedrukt. Een voorbeeld hiervan: “Toen hij om een heg heen liep, botste hij bijna op iemand gekleed in een blauwgroen fluweel. Het was de kleur van een bergmeer; een edelsteenachtige tint die eigenlijk geen naam had.” Het is geweldig hoe een kleur zo uitgebreid en mooi omschreven kan worden. Aan de schrijfstijl is niets negatiefs te vinden.
De glazen troon is een mooi begin van de reeks en ik kijk er naar uit om het volgende deel te lezen. Als lezer wordt je goed ingeleid in het verhaal, zonder dat het saai wordt. Het hoofdpersonage is goed uitgewerkt, maar ik hoop dat in de volgende delen de andere personages verder uitgewerkt worden. Vanaf de tweede helft van het boek begon de combinatie spanning en fantasie echt en werd het zeer moeilijk om het boek weg te leggen.
Comments