Titel: Wie ik gisteren was
Auteur: Pamela Sharon
Uitgeverij: Moon
Pagina's: 319
Sterren: 5
Yara is zeventien jaar als ze de diagnose CVS, oftewel chronischevermoeidheidssyndroom krijgt. Als afleiding raad haar broer haar aan om een nieuw spel te spelen, Evol. Evol blijkt een zeer realistisch spel te zijn: Yara’s personage zier eruit als een mini versie van zichzelf en om te communiceren met de personages in het spel, moet je gewoon praten. In het begin van het spel ontmoet Yara Amir en samen proberen ze de mysteries van het spel op te lossen. Ze speelt het spel wel heel vaak en hoewel ze weet dat hij niet echt is, verlangt Yara steeds meer naar Amir.
Yara heeft CVS, dit zorgt ervoor dat ze op een dag maar weinig energie heeft. Het heeft een grote impact op haar leven, ze kan niet meer volledige dagen naar school, ze moet voor alles wat ze doet uitrekenen of ze er wel genoeg energie voor heeft en het belangrijkste ze moet het leren accepteren. De symptomen, de adviezen, hoe Yara ermee omgaat, alles is zo realistisch beschreven. Dit geeft duidelijk aan dat de auteur weet waarover ze het heeft en het zorgt ervoor dat deze nog onbekende aandoening de aandacht krijgt die het verdiend.
Ondanks haar aandoening, komt Yara niet over als een persoon die over alles een drama maakt, alleen maar medelijden wilt opwekken, integendeel, Yara bewijst dat, ondanks haar aandoening, ze een zo normaal mogelijk leven wilt hebben. Ze wilt naar school blijven gaan, ze wilt niet dat mensen haar zien als ziek. Ze is een sterk opgebouwd personage met een menselijk karakter.
Het spel dat Yara speel, Evol wordt ook geweldig beschreven. Je kan als lezer al voorstellen om zelf door Evol Stad rond te lopen. De personages in het spel reageren op wat Yara zegt en ze leren van de spelers om betere antwoorden te kunnen geven, het zijn kunstmatige intelligentie. Ook heeft, zoals veel games tegenwoordig, Evol uitbreidingen. Deze uitbreidingen zijn natuurlijk niet gratis. Yara koopt een uitbreiding waarmee ze met Amir kan chatten, wat haar nog meer naar Evol doet verlangen. Het spel wordt dus niet alleen goed beschreven, het geeft ook een aantal aspecten weer van waar technologie tegenwoordig toe in staat is.
Een groot deel van het verhaal speelt zich af in Evol Stad, maar het is duidelijk weergegeven wanneer het gaat over de echte wereld en wanneer het gaat over Evol. Vlak boven het deel dat gaat over Evol staat een icoontje dat dit weergeeft en de tekst is schuingedrukt. Er kan dus zeker geen verwarring ontstaan als lezer waar Yara zich op dat moment bevindt.
Terwijl Yara met haar diagnose probeert te leven, krijgt ze veel steun van familie en vrienden. Al deze personages zijn zo goed uitgewerkt en echt uniek. Finn bijvoorbeeld is iemand die zich weinig aantrekt van wat andere van hem denken. Hij heeft een aparte kledingstijl, waarbij hij altijd wel een muts of hoed draagt. Het is eens leuk om een boek te lezen waar niet elke personage wordt beschreven als mooi en de laatste modetrends volgend.
Wie ik gisten was is een prachtig boek. Het zorgt ervoor dat Yara’s aandoeningen de aandacht krijgen die ze verdienen en het geeft weer waar technologie tegenwoordig toe in staat is. De personages zijn geweldig uitgewerkt en uniek. Ik kijk zeker uit naar meer boeken van deze auteur.